Ο Νόμος αυτός προβλέπει γενικά ότι, έπειτα από ερώτημα, οι παίκτες έχουν καθήκον να εξηγήσουν τις συμφωνίες του ζευγαριού σχετικά με δηλώσεις που έγιναν και διαθέσιμες εναλλακτικές. Αυτή η υποχρέωση δε μεταβάλλεται όταν το χέρι ενός παίκτη αποκλίνει από τη συμφωνία του ζεύγους. Ας δούμε το παρακάτω:

Παράδειγμα 16:

Δ     Β     Α     Ν
1♥    3♣*   Pass  3♠**

Ο Βορράς έχει ♠Q6 ♥6 ♦953 ♣AQJ8652 και νόμισε ότι έδειχνε ένα αδύνατο χέρι με μακριά σπαθιά. Αλλά η συμφωνία είναι ότι αυτό δείχνει ♦ + ♠, έτσι το 3♣ είναι λάθος αγορά. Αυτό δεν αποτελεί παράβαση. Ο Νότος αλερτάρει τα 3♣ και αγοράζει 3♠. Χωρίς να έχει δει το αλέρτ είναι πιθανό ότι ο Βορράς θα ερμηνεύσει το 3♠ με βάση τη δική του αντίληψη για την αγορά του 3♣: δείχνει μακριές πίκες. Έχοντας όμως δει το αλέρτ συνειδητοποιεί το λάθος του και γνωρίζει ότι το 3♠ δείχνει προτίμηση στις πίκες αντί στα καρό. Είναι υποχρέωση του να αλερτάρει την αγορά 3♠ και να την εξηγήσει ως έχει. Αυτό σημαίνει ότι έχει βάλει τον εαυτό του στην άβολη θέση να έχει δημιουργήσει αθέμιτη πληροφορία, η οποία περιορίζει τις επιλογές του άξονα του στην επόμενη αγορά, αλλά του επιτρέπει επίσης να δώσει τη σωστή πληροφορία για τις συμφωνίες του ζευγαριού. Από αυτή τη σκοπιά η γνώση για το λάθος του δε θεωρείται αθέμιτη.

Παίρνουμε την ίδια αρχή στην αγορά αλλά τώρα ο Βορράς έχει ♠KJ874 ♥94 ♦AQ1083 ♣6. Αυτή τη φορά είναι ο Νότος που φαίνεται να έχει ξεχάσει – δεν αλερτάρει τα 3♣. Αυτή είναι παράβαση, αλλά ο Βορράς δεν πρέπει να επιστήσει την προσοχή σε αυτή ρητά. Συγκεκριμένα δεν πρέπει να πει στους αντιπάλους ότι ο συμπαίκτης του θα έπρεπε να είχε αλερτάρει τα 3♣. Μπορεί να είναι αναπόφευκτο ότι ο συμπαίκτης του θα ανακαλύψει το λάθος του έμμεσα και σε αυτή την περίπτωση οι αντίπαλοι θα το αντιληφθούν επίσης.

Παράδειγμα 17:
Ας υποθέσουμε ότι η αγορά συνεχίζεται ως εξής:

Δ     Β     Α     Ν
1♥    3♣    3♥    4♣*

Δοθείσης της απουσίας προειδοποίησης στα 3♣ ο Βορράς μπορεί να υποθέσει ότι ο Νότος υποστηρίζει το υποτιθέμενο κράτημα του στα σπαθιά, αλλά σύμφωνα με τις συμφωνίες το 4♣ δείχνει ένα δυνατό χέρι με υποστήριξη είτε στα ♦ είτε στις ♠. Έτσι θα πρέπει να το αλερτάρει και αν ρωτηθεί να το εξηγήσει ως τέτοιο. Αυτή η υποχρέωση υπερέχει της προϋπόθεσης που περιγράφεται στο Νόμο 20ΣΤ5(α) να μην υποδείξει με κανέναν τρόπο ότι έχει γίνει κάποιο λάθος. Αυτή η πρόταση λέει στον παίκτη να συμμορφωθεί με το Νόμο 73Α1: «η επικοινωνία μεταξύ συμπαικτών, κατά τη διάρκεια των αγορών και της εκτέλεσης, θα πραγματοποιείται μόνο μέσω δηλώσεων και παιξιμάτων».

Η παροχή προειδοποιήσεων και η απάντηση ερωτημάτων δε θεωρείται νόμιμος τρόπος επικοινωνίας με το συμπαίκτη αλλά μόνο με τους αντιπάλους. Το κούνημα του κεφαλιού ή το σμίξιμο των φρυδιών λέει στο συμπαίκτη ότι κάτι παράξενο συμβαίνει και δεν επιτρέπεται. Θα δημιουργούσε μια κατάσταση στην οποία και οι δυο συμπαίκτες έχουν αθέμιτη πληροφορία. Παρόλα αυτά ο συμπαίκτης ακούει την εξήγηση του 4♣ και στη συνέχεια έχει την υποχρέωση να φωνάξει το Διαιτητή και να του πει ότι δεν αλέρταρε την αγορά 3♣, μετά το οποίο πρέπει να αγοράσει σαν να μην είχε ακούσει το αλέρτ και την εξήγηση του συμπαίκτη του. Για να είμαστε πιο ακριβείς, έχει αθέμιτη πληροφορία, έτσι δε μπορεί να επιλέξει μια δήλωση ή παίξιμο που προτείνεται ευαπόδεικτα από την αθέμιτη πληροφορία έναντι μιας άλλης δήλωσης ή παιξίματος, αν αυτή αποτελεί λογική εναλλακτική.

Υπάρχουν ορισμένες συνηθισμένες παρανοήσεις σχετικά με τους περιορισμούς που συνδέονται με το αίτημα επεξήγησης δηλώσεων που έγιναν. Θα έπρεπε να είναι προφανές ότι η διατύπωση τέτοιων ερωτήσεων δεν πρέπει να σχετίζεται αυτόματα με την απόφαση κάποιου να κάνει μια ενέργεια, αν και η απάντηση θα μπορούσε σαφώς να επηρεάσει την απόφαση αυτή. Αποθαρρύνοντας έναν παίκτη να ζητήσει μια εξήγηση απλώς επειδή αυτός ο παίκτης σκοπεύει να πασάρει ούτως ή άλλως δε μπορεί να είναι σωστό. Μια τέτοια προσέγγιση δημιουργεί αθέμιτη πληροφορία εξ ορισμού. Οι παίκτες ωστόσο χρειάζεται να είναι ενήμεροι ότι το περιεχόμενο και ο τρόπος των ερωτήσεων τους μπορεί δυνητικά να δημιουργήσει αθέμιτη πληροφορία, ακόμη κι αν οι ερωτήσεις αυτές καθαυτές είναι νόμιμες.

Ένας παίκτης δε μπορεί να κάνει ερώτηση για μια δήλωση αν η πρόθεση του είναι να προκαλέσει λανθασμένη εξήγηση. Οι νόμοι επίσης απαγορεύουν τις ερωτήσεις προς όφελος του συμπαίκτη. Επομένως ένας παίκτης δεν πρέπει να ρωτάει για μια δήλωση αν ήδη γνωρίζει τις συμφωνίες των αντιπάλων.

This law provides generally that, upon enquiry, players have a duty to explain their partnership agreements in relation to calls made and alternatives available. This obligation is not varied where a player’s hand diverges from the partnership agreement. Let us take the following:

Example 16:

W     N     E     S
1♥    3♣*   Pass  3♠**

North has ♠Q6 ♥6 ♦953 ♣AQJ8652 and thought he showed a weak hand with long clubs. But the agreement is that it shows ♦ + ♠, so 3♣ is a mistaken bid. This is not an infraction. South alerts 3♣ and bids 3♠. Without having seen the alert it is likely that North will interpret 3♠ in accordance with his own understanding of his 3♣ bid: it shows long spades. But having seen the alert he realizes his mistake and knows that 3♠ shows preference for spades over diamonds. It is his obligation to alert the 3♠-bid and to explain it as such. This means that he has put himself in the awkward position that he has created unauthorized information which then limits his side’s choices in the subsequent auction, but which also helps him to give the correct information about the partnership agreements. In that respect the knowledge about his mistake is not considered to be unauthorized.

We take the same start of the auction but now North has ♠KJ874 ♥94 ♦AQ1083 ♣6. This time it is South who appears to have forgotten—he does not alert 3♣. That is an infraction, but North must not draw attention to it explicitly. In particular he must not tell the opponents that partner should have alerted 3♣. It might be unavoidable that his partner discoverers his mistake implicitly, in which case the opponents will also become aware of it.

Example 17:
Suppose the auction continues:

W     N     E     S
1♥    3♣    3♥    4♣*

Given the non-alert of 3♣ North may assume that South supports his supposed club holding, but according to the agreements 4♣ shows a strong hand with trump support in either ♦ or ♠. So he should alert it and if asked explain it as such. This obligation supersedes the requirement described in Law 20F5(a) not to indicate in any manner that a mistake has been made. That sentence tells the player to conform to Law 73A1: ‘communication between partners during the auction and play shall be effected only by means of calls and plays’.

Providing alerts and answering questions is not considered to be a legal way of communicating with partner but solely with the opponents. Shaking one’s head or furrowing one’s brow does tell partner that something strange has happened and is not allowed. It would create a situation where both partners had UI. Nonetheless partner hears the explanation of 4♣ and then has the obligation to call the TD and to tell him that he failed to alert the 3♣ bid, after which he must bid as if he had not heard his partner’s alert and explanation. To be more precise, he has UI so may not choose a call or play that is demonstrably suggested over another by UI if the other call or play is a logical alternative.

There are some common misconceptions about the restrictions associated with the act of asking for explanations of calls made. It should be obvious that asking such questions should not automatically be related to a decision about one’s own action, though the answer of course might influence that decision. Discouraging a player from requesting an explanation simply because that player intends to pass anyway cannot be right. Such an approach creates unauthorized information by definition. Players do however need to be aware that the content and manner of their questions may potentially create UI, even when the questions themselves are legal.

A player may not ask about a call if his intention is to induce a mistaken explanation. The laws also prohibit asking for the benefit of partner. Therefore a player should not ask about a call if he already knows the opponent’s agreement.