Ο Κώδικας του 2007 έγινε πιο επιεικής ως προς την εκ των υστέρων διαπίστωση από τον άξονα που συμφώνησε σε διεκδίκηση ότι παραχώρησε μια λεβέ πολύ πρόθυμα/βιαστικά, με άλλα λόγια ότι ο άξονας που έκανε τη διεκδίκηση κέρδισε μια λεβέ πολύ εύκολα. Ο ορισμός της συμφωνίας είναι σημαντικός. Συμφωνία υπάρχει όταν ο άξονας που συγκατατίθεται στη διεκδίκηση κάνει μια δήλωση στην επόμενη διανομή. Μέχρι αυτό να συμβεί, μπορούν να αναλύσουν και να συζητήσουν κάθε λεπτομέρεια της διεκδίκησης. Μόλις περάσει αυτό το σημείο, ο Διαιτητής πρέπει να προσδιορίσει αν ήταν πιθανό ο συγκατατιθέμενος άξονας να κερδίσει αυτή τη λεβέ αν το παιχνίδι είχε συνεχιστεί. Αν είναι έτσι, τότε η λεβέ επιστρέφεται.

Παράδειγμα 49: 
           ♠ -
           ♥ 8
           ♦ 6
           ♣ -
     ♠ 8         ♠ 7
     ♥ J         ♥ -
     ♦ -         ♦ 8
     ♣ -         ♣ -
           ♠ 96
           ♥ -
           ♦ -
           ♣ -

Ο Νότος εκτελεί ένα συμβόλαιο στις πίκες και ξεκινώντας με το ♥8 από το μορ διεκδικεί τις τελευταίες λεβέ χωρίς να δείξει τα φύλλα του (γνωρίζει ότι η Δύση έχει το ♥J και δε μπορεί να πανωκόψει). Η Ανατολή θεωρεί ότι ο Νότος έχει το 9 και το 8 στα ατού, έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι και συνεχίζουν με την επόμενη διανομή. Μόνο αφού δει τα hand records, η Ανατολή ανακαλύπτει ότι ο Νότος έκανε μια μη έγκυρη διεκδίκηση. Ο Διαιτητής πρέπει να αποφανθεί ότι αν το παιχνίδι είχε συνεχιστεί η Ανατολή θα είχε κόψει και να επιδικάσει μια λεβέ στην Α/Δ. Αν ο εκτελεστής είχε στην πραγματικότητα δείξει τα δυο τελευταία φύλλα του (κάτι που τώρα ορίζεται ως η σωστή διαδικασία στο Νόμο 68Γ), τότε ο Διαιτητής δεν πρέπει να είναι τόσο γενναιόδωρος με την Α/Δ. Θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί εκείνη τη στιγμή ότι θα μπορούσαν να πάρουν μια κοφτή λεβέ και ο Διαιτητής δεν πρέπει να τους επιτρέψει να αποσύρουν τη συμφωνία τους στη διεκδίκηση.

Παράδειγμα 50:
           ♠ KQJ6
           ♥ -
           ♦ -
           ♣ -
     ♠ 52        ♠ A3
     ♥ 3         ♥ 8
     ♦ 7         ♦ -
     ♣ -         ♣ 2
           ♠ 7
           ♥ A
           ♦ A
           ♣ A

Ο Νότος εκτελεί ένα συμβόλαιο στα ΧΑ. Κάνει έξοδο το ♠K από το μορ και δείχνει τους τρεις Άσσους του, διεκδικώντας τρεις λεβέ.

Περίπτωση 1: Και οι δύο αμυνόμενοι δέχονται τη διεκδίκηση, Όμως, αν ένας από αυτούς ανακαλύψει, πριν ο άξονάς του κάνει κάποια δήλωση στην επόμενη διανομή, ότι μη παίζοντας τον ♠A ο εκτελεστής σκουιζάρεται, τότε ο 70Α εφαρμόζεται και η διεκδίκηση δε γίνεται δεκτή (εκτός αν ο εκτελεστής γνωρίζει ήδη ότι η Ανατολή δεν έχει καρό).

Περίπτωση 2: Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, αλλά μέσα στην Περίοδο Διόρθωσης, οι ΑΔ ανακαλύπτουν ότι οι τρεις λεβέ δεν είναι αυτόματες. Ο Διαιτητής τότε πρέπει να αποφασίσει ότι είναι πολύ αργά να αλλάξει το αποτέλεσμα. Αν η Ανατολή δε βρήκε αυτό το παίξιμο πάνω στο τραπέζι είναι πιθανότατα σωστό να αποφανθούμε ότι οι ΑΔ δε θα είχαν κερδίσει κάποια λεβέ αν η εκτέλεση είχε συνεχιστεί.

The 2007 code became more lenient towards the agreeing side’s later discovery that it conceded a trick too readily/hastily, in other words, that the claiming side got a trick too easily. The definition of agreement is important. Agreement exists when the non-claiming side has made a call on the next board. Until that occurs, they may analyse and discuss any detail of the claim. Once that point is past, the TD has to determine whether it is likely that the agreeing side would have won this trick had play continued. If so, they get it back.

Example 49:
           ♠ -
           ♥ 8
           ♦ 6
           ♣ -
     ♠ 8         ♠ 7
     ♥ J         ♥ -
     ♦ -         ♦ 8
     ♣ -         ♣ -
           ♠ 96
           ♥ -
           ♦ -
           ♣ -

South plays in a spade contract and when leading the ♥8 from dummy he claims the last tricks without showing any card (he knows that West has the ♥J, and can’t overruff). East assumes that South has both the 9 and 8 of trumps, so everybody is happy and they play the next board.

Only after seeing the hand records does East discover that South made an invalid claim. The TD should rule that had play continued East would have ruffed and award a trick to E/W.

If declarer had actually shown his last two cards (which now is stated as correct procedure in Law 68C), then the TD should not be so generous to E/W. They should have figured out at the time that they could score a ruff, and the TD should not allow them to withdraw their agreement to this claim.

Example 50:
           ♠ KQJ6
           ♥ -
           ♦ -
           ♣ -
     ♠ 52        ♠ A3
     ♥ 3         ♥ 8
     ♦ 7         ♦ -
     ♣ -         ♣ 2
           ♠ 7
           ♥ A
           ♦ A
           ♣ A

South is declarer in a NT contract. He leads the ♠K from dummy and shows his three aces, claiming three tricks.

Case 1: Both defenders accept the claim. But if one of them discovers before their side makes a call on the next board that, by not playing the ♠A now they squeeze declarer, then Law 70A applies and the claim should be denied (unless declarer already knows that East has a diamond void).

Case 2: After that time, but within the correction period EW discover that the three tricks are not automatic. The TD should decide that they are too late to change the result. If East did not discover this play at the table it is probably correct to rule that EW would not have won extra tricks had play continued