Κρίνοντας την ισχύ μιας διεκδίκησης είναι απαραίτητο να παρακολουθήσουμε και να κατανοήσουμε τους λόγους για τη διεκδίκηση τη συγκεκριμένη στιγμή.

Παράδειγμα 51:

    10 9 6

   Α Κ J 8 7 

Το μοναδικό πρόβλημα σε αυτή τη διανομή για τον εκτελεστή είναι να βρει τη Q σε αυτό το χρώμα. Παίζει το 10 από το μορ, ο ΑΣΔ ακολουθεί, το 7 από το χέρι και ο ΑΣΑ ξεσκαρτάρει. Ζητώντας το 9 και διεκδικώντας 4 επιπλέον λεβέ σε αυτό το χρώμα τώρα χωρίς επιπλέον επεξήγηση μπορεί να μην είναι ακριβώς ότι προτιμούν οι νόμοι αλλά δεν πρέπει να τιμωρηθεί με την παραχώρηση μιας λεβέ στους αμυνόμενους. Αν ο εκτελεστής δεν παίξει το 9 και δεν έχει είσοδο στο μορ, οι αμυνόμενοι πρέπει να επιβραβευτούν με μια λεβέ στο χρώμα, εκτός αν ο εκτελεστής αποδείξει ότι κάποιο endplay ή παρόμοιο τέχνασμα θα είχε αναπτυχθεί σχεδόν σίγουρα.

Κατ’ ελπίδα περιττός, αλλά χωρίς να κάνει κακό, ο αμετάβλητος Νόμος 70Δ2 λέει ότι μια διεκδίκηση από αμυνόμενο που πετυχαίνει μόνο όταν ο συμπαίκτης του (δηλ. ο έτερος αμυνόμενος) κάνει το σωστό - μη προφανές - παίξιμο δεν πρέπει να γίνεται δεκτή.

When judging the validity of a claim it is important to follow and understand the reasons for the claim at that specific moment.

Example 51:

    10 9 6

   Α Κ J 8 7

The only problem on this board for declarer is to find the Q in this suit. He plays the 10 from dummy, RHO follows suit, the 7 from hand and LHO discards. Reaching for the 9 and claiming four more tricks in this suit now without further explanation might not be what the laws prefer but should not be penalized by awarding a trick to the defenders. If declarer does not play the 9 and does not have an entry to dummy, the defenders should be awarded a trick in the suit, unless declarer demonstrates that an endplay or similar stratagem would have almost surely developed.

Hopefully superfluous, but doing no harm, unchanged Law 70D2 says that a claim by a defender which only succeeds when his partner (i.e., the other defender) makes the right non-obvious play should be denied.