Ο Νόμος αυτός περιγράφει τον ρόλο του Διαιτητή.

Ο Νόμος 81Β1 αναφέρει ότι, απόντος του Διοργανωτή Αγώνα ή ελλείψει ενός συγκεκριμένου κανονισμού, είναι καθήκον του Διαιτητή να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις ώστε ο αγώνας να συνεχιστεί όσο το δυνατόν ομαλότερα.

Ο Νόμος 81Γ3 ορίζει ότι, αν ο Διαιτητής αντιληφθεί μια παράβαση, με την οποία δεν είχε ασχοληθεί προηγουμένως, τότε θα πρέπει να επιληφθεί. Αν οι παίκτες έχουν ενεργήσει μόνοι τους, αποδεχόμενοι την παράβαση (Νόμοι 27Α, 29Α, 53Α και άλλοι), τότε δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνει. Αν όμως ανακαλύψει κάποια περίπτωση, που περιγράφεται στον Νόμο 11, τότε πρέπει να ενεργήσει. Ωστόσο, δεσμεύεται από τα χρονικά περιθώρια, που περιγράφονται στους Νόμους 79 και 92.

Ας υποθέσουμε ότι ένας θεατής πληροφορεί το Διαιτητή για μια ρενόνς, για την οποία δεν κλήθηκε, και ο θεατής πιστεύει ότι ο υπαίτιος άξονας απέκτησε όφελος από τη ρενόνς. Ο Διαιτητής θα πρέπει τότε να ανακαλύψει τι συνέβη και να εφαρμόσει τον Νόμο 64Γ, για να επανορθώσει το αποτέλεσμα, αν ο υπαίτιος άξονας όντως απέκτησε πλεονέκτημα.

Όταν αντιληφθεί μια κραυγαλέα κατάχρηση μιας αθέμιτης πληροφορίας, πρέπει να επανορθώσει το αποτέλεσμα. Ένα άλλο πολύ γνωστό παράδειγμα είναι η ανακάλυψη ενός πολύ απίθανου αποτελέσματος. Είναι καθήκον του Διαιτητή να επιβεβαιώσει τι συνέβη.

Η επιλογή που δίνεται στον Νόμο 81Γ5 πρέπει να ασκείται σπάνια. Οι περισσότεροι Διαιτητές δε θα τη χρησιμοποιήσουν ποτέ. Μια τέτοια περίπτωση μπορεί να προκύψει μεταξύ έμπειρων και αρχάριων παικτών, όπου η εκπαίδευση είναι πιο σημαντική από την επανόρθωση.

Μερικές φορές η παράβαση παρακινείται λίγο ως πολύ από τους αντιπάλους. Ένα παράδειγμα: Ένας παίκτης χτυπάει δυο φορές με τα δάχτυλα του στο τραπέζι όταν είναι η σειρά του να κάνει δήλωση, ο ΑΣΑ ερμηνεύει την κίνηση αυτή ως πάσο και κάνει δήλωση. Αν ο Διαιτητής κληθεί να επιλύσει αυτό το πρόβλημα με τη χρήση του Νόμου 81Γ5, θα μπορεί να το κάνει χωρίς να χρειαστεί να γίνει μια πιο τυπική επανόρθωση.

This law outlines the role of the TD.

Law 81B1 says that in the absence of the tournament organizer or a specific regulation, it is the duty of the TD to make the necessary decisions in order that the event continues as smoothly as possible

Law 81C3 says that if the Director becomes aware of an infraction that has not previously been dealt with, the TD must address it. If the players have dealt with the infraction themselves by accepting it (Law 27A, Law 29A, Law 53A and others), then there is nothing left for the TD to do. But if the TD discovers a Law 11 case, then he should take action. He is however bound by the time limits described in Law 79 and Law 92.

Suppose that a spectator informs the TD about a revoke for which he was not called and the spectator believes that the offenders benefitted by their revoke. The TD should then find out what happened and use Law 64C to adjust the score if the offending side did indeed gain an advantage.

When he becomes aware of the blatant abuse of unauthorized information he should adjust the score. Another well-known example is the discovery of a very unlikely score. It is the job of the TD to verify what happened.

The option given in Law 81C5 should only rarely be exercised. Most TD’s will never use it. A situation may arise between experienced and inexperienced players where education is more important than rectification.

Sometimes the infraction has more or less been induced by the opponents. An example: A player knocks twice on the table with his fingers at his turn to call; his LHO interprets this action as a pass and makes a call. If the TD is asked to resolve this via Law 81C5, he might be able to do so without the need of a more formal rectification.