Στις περισσότερες περιπτώσεις όπου ένας Διαιτητής καλείται να εκδώσει μια απόφαση, η εφαρμογή και μόνο του Νόμου είναι αρκετή για να τακτοποιήσει το ζήτημα. Ο Νόμος 12Β1 μας υπενθυμίζει ότι ο σκοπός μιας επανορθωτικής βαθμολογίας είναι να αφαιρέσει κάθε πλεονέκτημα που αποκτήθηκε από τον υπαίτιο άξονα εξαιτίας της ανωμαλίας και να αποκαταστήσει τη ζημιά στον αναίτιο άξονα. Όταν ο υπαίτιος άξονας αποκτά υψηλότερη βαθμολογία από αυτή που θα αναμενόταν χωρίς καμιά παράβαση, οι υπαίτιοι θεωρείται ότι έχουν κερδίσει εξαιτίας της παράβασης και εφαρμόζεται ο Νόμος 12Γ.
Περιστασιακά, οι προβλέψεις στους Νόμους δεν αποζημιώνουν επαρκώς τους αναίτιους για τη ζημιά που υπέστησαν. Ο Νόμος 12Α1 αντιμετωπίζει τέτοιες περιπτώσεις. Ο Νόμος 12Α2 αντιμετωπίζει την παρόμοια περίπτωση ότι ενώ οι Νόμοι μπορεί να παρέχουν μια επανόρθωση, μερικές φορές αυτό που ακολουθεί δεν είναι στην πραγματικότητα μπριτζ. Ο Νόμος το περιγράφει ως «καμιά επανόρθωση δε μπορεί να γίνει η οποία να επιτρέπει το κανονικό παίξιμο της διανομής».
Μερικές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς περιπτώσεις που χρειάζονται τον Νόμο 12Α1 από αυτές στις οποίες εφαρμόζουμε τον Νόμο 12Α2.
Παράδειγμα 5:
Σε αγώνα υψηλού επιπέδου η αγορά πήγε:
1♣ Pass Pass Pass 1NT All Pass
Μετά το τέλος της εκτέλεσης του 1ΝΤ, οι παίκτες συνειδητοποίησαν τι είχε γίνει. Αν το είχαν αντιληφθεί πριν την έναρξη της εκτέλεσης, η απόφαση θα ήταν απλή εφαρμογή του Νόμου 39Α (οτιδήποτε μετά το τρίτο «πάσο» ακυρώνεται· το συμβόλαιο είναι 1♣). Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχει νόημα να τους αφήσουμε να ξαναπαίξουν τη διανομή στο 1♣. Ο Νόμος 12Α1 μας επιτρέπει να επανορθώσουμε τη βαθμολογία όταν οι Νόμοι δεν καλύπτουν το συγκεκριμένο τύπο παράβασης που διαπράχθηκε από έναν υπαίτιο. Όμως εδώ δεν υπάρχει αναίτιος άξονας, άρα ο Νόμος 12Α1 δεν μπορεί στην πραγματικότητα να εφαρμοστεί και στη συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμόζεται ο Νόμος 12Α2· καμιά επανόρθωση δε θα επιτρέψει στους διαγωνιζόμενους να πετύχουν ένα κανονικό αποτέλεσμα στο 1♣. Η απόδοση τεχνητής επανορθωτικής βαθμολογίας του μέσου όρου μείον και στους δύο άξονες είναι ο σωστός τρόπος χειρισμού.
Ένα παράδειγμα εφαρμογής του Νόμου 12Α1 είναι το ακόλουθο: ο εκτελεστής ζητάει από το μορ να παίξει το 10 πίκα στην 3η λεβέ. Ο μορ το σηκώνει αλλά το αφήνει ανοικτό πάνω στο τραπέζι και είναι ακόμη εκεί στη 10η λεβέ. Αν αυτό δημιουργήσει σύγχυση και προκαλέσει κάποιο λάθος από τους αμυνόμενους, τότε υπάρχει επαρκής λόγος για να διορθωθεί η βαθμολογία με χρήση του Νόμου 12Α1.
Υπάρχουν πολλές ανωμαλίες όπου η άμεση επανόρθωση δεν είναι δυνατή. Τα πιο κοινά παραδείγματα είναι η λανθασμένη πληροφόρηση και η αθέμιτη πληροφορία. Οι παίκτες πρέπει να φτάσουν σε ένα αποτέλεσμα στη διανομή πριν ο Διαιτητής αποφασίσει αν υπήρξε ζημιά στον αναίτιο άξονα. Ο Νόμος 12Γ1ε ξαναγράφτηκε για να βοηθήσει τους Διαιτητές να καταλάβουν πότε οι αναίτιοι μπορεί να μη λάβουν αποζημίωση. Ξεκαθαρίζει ότι αποζημιώνεται η ζημιά που είναι συνέπεια της ανωμαλίας, αλλά όχι η ζημιά που οι ίδιοι προκαλούν στον εαυτό τους και έπεται της ανωμαλίας. Οι αναίτιοι δε λαμβάνουν αποζημίωση αν διαπράξουν ένα, άσχετο με την ανωμαλία, εξαιρετικά σοβαρό σφάλμα, όπως η ρενόνς, ή αν επιχειρήσουν μια ανεπιτυχή τυχοδιωκτική ενέργεια (δηλαδή «παίζουν σε διπλό ταμπλό»).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι υπαίτιοι θα λάβουν μια επανορθωτική βαθμολογία για να απαλειφθεί οποιοδήποτε πλεονέκτημα απέκτησαν εξαιτίας της παράβασης τους. Οι αναίτιοι χάνουν το μέρος της επανόρθωσης που αντιστοιχεί στη ζημιά που προκάλεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Από την άλλη μεριά, ζημιά που προκλήθηκε εξαιτίας της υιοθέτησης ενός τρόπου παιξίματος σύμφωνου (δύσκολο να το πιστέψουμε) με τη λανθασμένη πληροφόρηση είναι πάντα σχετικό με την παράβαση και δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για να μην αποζημιωθεί ένας αναίτιος.
Σε μια απόφαση όπως αυτή, ο Διαιτητής χωρίζει τη ζημιά που προκλήθηκε από την παράβαση (συνεπαγόμενη ζημιά) από τη μετέπειτα ζημιά και αποζημιώνει τον αρχικά αναίτιο άξονα μόνο για τη συνεπαγόμενη ζημιά.
Παράδειγμα 6:
IMPS, Β/Ν στη 2η
Ο Βορράς (της Ομάδας Α) αγοράζει 4♥. Η Ανατολή (της Ομάδας Β) πασάρει μετά από μεγάλο δισταγμό. Μετά το «πάσο» του Νότου, η Δύση αγοράζει 4♠. Οι Β/Ν στη συνέχεια ανεβαίνουν στις 5♥ όπου κάνουν 9 λεβέ. Ο Διαιτητής αργότερα αποφασίζει ότι οι 4♠ από τη Δύση ήταν παραβίαση του Νόμου 16 και επίσης ότι οι 5♥ ήταν μια τυχοδιωκτική, όχι φυσιολογική ενέργεια. Επίσης προσδιορίζει ότι το παιχνίδι στις 4♠ (άκοντρες) θα είχε ως αποτέλεσμα 8 λεβέ και το αποτέλεσμα στις 4♥ θα ήταν 9 λεβέ. Το αποτέλεσμα στο άλλο τραπέζι είναι 3♠-1 για την ΑΔ.
Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στο Πραγματικό Αποτέλεσμα (ΠΑ) και το Φυσιολογικό Αποτέλεσμα (ΦΑ), δηλαδή το αποτέλεσμα της διανομής με ή χωρίς την παράβαση. Όταν το πραγματικό αποτέλεσμα είναι χειρότερο από το φυσιολογικό αποτέλεσμα για τον αναίτιο άξονα, τότε υπάρχει ζημιά (Νόμος 12Β1) και ο Διαιτητής επανορθώνει τη βαθμολογία στο φυσιολογικό αποτέλεσμα και για τους δύο άξονες. Εφόσον δεν είναι πάντα δυνατό να προσδιορίσουμε ένα μοναδικό φυσιολογικό αποτέλεσμα, ο Νόμος 12Γ1(γ) μας λέει να σταθμίσουμε τις πιθανότητες στην επανορθωτική μας βαθμολογία.
Σε ορισμένες περιπτώσεις το πραγματικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα μπορούσε να επιτευχθεί αν ο αναίτιος άξονας είχε συνεχίσει να παίζει φυσιολογικό μπριτζ. Είναι πιθανόν οι αναίτιοι να διέπραξαν ένα εξαιρετικά σοβαρό σφάλμα (όπως μια ρενόνς), ή να έκαναν μια τυχοδιωκτική ενέργεια, όπως στο παραπάνω παράδειγμα όπου δεν υπήρχε μπριτζιστικός λόγος να αγοράσουν ξανά. Μερικές από αυτές τις τυχοδιωκτικές ενέργειες μπορούν να χαρακτηριστούν σαν «σε διπλό ταμπλό» - αν η ενέργεια ήταν πετυχημένη δε θα χρειαζόταν καμιά επανόρθωση, αλλά αν αποτύγχανε, ο άξονας θα περίμενε την επανόρθωση της βαθμολογίας του έτσι κι αλλιώς.
Σε αυτές τις περιπτώσεις διακρίνουμε ανάμεσα σε τρία αποτελέσματα: (ΦΑ) το φυσιολογικό αποτέλεσμα αν δεν υπήρχε η παράβαση, (ΑΑ) το αναμενόμενο αποτέλεσμα μετά την παράβαση αν το παιχνίδι συνεχιζόταν φυσιολογικά και (ΠΑ) το πραγματικό αποτέλεσμα, το οποίο συμπεριλαμβάνει την παράβαση και το σοβαρό λάθος ή την τυχοδιωκτική ενέργεια.
Αν η ομάδα Α δεν είχε κάνει την τυχοδιωκτική αγορά 5♥, θα είχε βάλει 2 φορές μέσα τις 4♠ και θα είχε κερδίσει 2 IMPs (+100, -50). Μετά την αγορά 4♠ ήταν σε καλύτερη θέση: θα έχανε 4 IMPs χωρίς την παράβαση, αφού θα έμπαινε μέσα στις 4♥ (-100, -50). Επομένως δε ζημιώθηκε από την παράβαση, ζημιώθηκε από την αγορά 5♥. Πρέπει να διατηρήσει το αποτέλεσμα της και να χάσει 11 IMPs (-500, -50). Η ομάδα Β δεν επιτρέπεται να κερδίσει από την παράβαση της· θα λάβει ένα αποτέλεσμα βασισμένο στο προσδοκώμενο αν δεν είχε συμβεί η ανωμαλία (+100, +50 και +4 IMPs).
Παράδειγμα 7:
Τα γεγονότα είναι τα ίδια εκτός από ένα· αυτή τη φορά οι 4♠ θα έβγαιναν (οι συμπαίκτες έβγαλαν 3♠+1). Ο υπολογισμός τώρα γίνεται ως εξής:
Με φυσιολογικό παιχνίδι από την ομάδα Α μετά την παράβαση (δηλαδή αν δεν αγοράσει το τυχοδιωκτικό 5♥), το αναμενόμενο αποτέλεσμα (ΑΑ) είναι -6 IMPs (-420, +170).
Χωρίς την παράβαση, το φυσιολογικό αποτέλεσμα (ΦΑ) είναι + 2 IMPs (- 100, + 170).
Η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο αποτελεσμάτων, 8 IMPs, είναι το μερίδιο της ζημιάς που προκλήθηκε από την παράβαση. Αφού η ομάδα Α έχασε 8 IMPs στη διανομή (-500, +170), θα πάρει 8 IMPs πίσω, με αποτέλεσμα 0 IMPs στη διανομή.
Η ομάδα Β λαμβάνει -2 IMPs (+100, -170), το αποτέλεσμα που θα αναμενόταν να πάρει αν δεν είχε προκύψει η ανωμαλία.
Ο νέος Νόμος 12Γ2δ επιτρέπει σε μια Ρυθμιστική Αρχή να ορίσει τι συμβαίνει όταν ένα ζευγάρι χάσει αρκετές διανομές κατά τη διάρκεια μιας ημερίδας. Η Επιτροπή Κανονισμών της WBF συμβουλεύει η βαθμολογία του μέσου όρου συν να μη χρησιμοποιείται απλώς για ένα bye σε μια κίνηση και προτείνει τον περιορισμό του μέσου όρου συν σε δύο διανομές ανά ημερίδα για ένα διαγωνιζόμενο (ζευγάρι ή ομάδα). Επιπλέον χαμένες διανομές μπορούν να βαθμολογηθούν ως μέσος όρος ή, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, σαν να μην ήταν προγραμματισμένες να παιχτούν εξαρχής.
Σε αγώνα ομάδων, αν ένας διαγωνιζόμενος λάβει σε μια διανομή επανορθωτική βαθμολογία βασισμένη σε περισσότερα από ένα πιθανά αποτελέσματα, το αποτέλεσμα στη διανομή είναι ο σταθμισμένος μέσος (εκφρασμένος σε IMPs) όλων των πιθανών αποτελεσμάτων.
Παράδειγμα 8:
Η επανορθωτική βαθμολογία για την ομάδα Α σε μια διανομή είναι 2/3 του 4♠= (+620) και 1/3 του 4♠-1 (-100). Το αποτέλεσμα στο άλλο τραπέζι είναι 3♠= (+140).
Η ομάδα Α λαμβάνει 2/3 του 10 (+620,-140) και 1/3 του -6 (-100,-140), δηλαδή 4 2/3 IMPs.
Σε αγώνα matchpoints, τα βάρη των αποτελεσμάτων που εμπλέκονται στην επανορθωτική βαθμολογία πρέπει να προστεθούν στις συχνότητες της διανομής και να αντιμετωπιστούν όπως περιγράφεται στον Νόμο 78Α. Ιδανικά, κάθε ζευγάρι θα έχει το αποτέλεσμά του βαθμολογημένο έναντι των συνιστωσών του σταθμισμένου αποτελέσματος στο τραπέζι με την επανορθωτική βαθμολογία. Δε μπορούν όλα τα προγράμματα βαθμολόγησης να διαχειριστούν τέτοιου είδους ρύθμιση. Μερικές φορές ένας Διαιτητής πρέπει να υπολογίσει στο χέρι την επανορθωτική βαθμολογία και στη συνέχεια να την εισάγει στο πρόγραμμα βαθμολόγησης, αυτό όμως μπορεί να γίνει χρονοβόρο στους περισσότερους αγώνες.
Παράδειγμα 9:
Εδώ έχουμε ένα παράδειγμα δημιουργίας σταθμισμένης επανορθωτικής βαθμολογίας, τόσο στο τραπέζι όπου συνέβη η επανόρθωση όσο και σε όλα τα υπόλοιπα τραπέζια του αγώνα:
Το ζευγάρι Α λαμβάνει επανορθωτική βαθμολογία σε μια διανομή: 1/3 του 3ΝΤ= (+400), 1/3 του 3ΝΤ-1 (-50), 1/6 του 4♠= (+420) και 1/6 του 4♠-1 (-50).
Οι συχνότητες που δεν συμπεριλαμβάνουν αυτό το αποτέλεσμα δείχνουν 4 φορές +420, 2 φορές +400, 1 φορά +170, 1 φορά +150 και 3 φορές -50.
Η απόφαση του Διαιτητή αλλάζει αυτές τις συχνότητες σε 4 1/6 φορές +420, 2 1/3 φορές +400, 1 φορά +170, 1 φορά +150 και 3 ½ φορές -50, το οποίο δίνει ως matchpoints 18 5/6, 12 1/3, 9, 7 και 2 1/2. Για το ζευγάρι Α τα σχετικά matchpoints πρέπει να πολλαπλασιαστούν με την επιλεγμένη πιθανότητα: 1/6 * 18 5/6 + 1/3 * 12 1/3 + ½ * 2 ½ = 8 ½ MP.
Τα matchpoints για όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια θα πρέπει επίσης να βασιστούν σε αυτό τον υπολογισμό, με το αποτέλεσμα +400 να μετατρέπεται σε 12 1/3 ΜΡ.
Αν μια σταθμισμένη βαθμολογία δοθεί σε περίπτωση ακυρωμένης αγοράς εξαιτίας της ύπαρξης αθέμιτης πληροφορίας, μόνο οι βαθμολογίες που μπορούν να αποκτηθούν με νόμιμο τρόπο πρέπει να ληφθούν υπόψη (12Γ1γ). Ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα είναι δυνατόν να μπορεί να ληφθεί μέσω νόμιμων και παράνομων τρόπων· μπορεί να λάβει στάθμιση μόνο για τους νόμιμους τρόπους.
Παράδειγμα 10:
Μετά από δισταγμό ένα ζευγάρι αγοράζει 6♠. Ο Διαιτητής δεν επιτρέπει αυτή τη δήλωση επειδή κάποιοι από τους ερωτηθέντες παίκτες επιλέγουν μια εναλλακτική δήλωση. Αυτές οι εναλλακτικές δηλώσεις μπορούν να αποτελούν μέρος της σταθμισμένης επανορθωτικής βαθμολογίας, αλλά η ακυρωμένη αγορά 6♠ δε μπορεί να συμπεριληφθεί, ακόμα κι αν την κάνει η πλειονότητα των ερωτηθέντων παικτών.
Ο στόχος της σταθμισμένης βαθμολογίας είναι να παράγει ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα που να λαμβάνει υπόψη τις πιθανότητες ενός πλήθους από δυνητικά αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η καλύτερη προσέγγιση για το Διαιτητή είναι να κάνει μια δημοσκόπηση μεταξύ παικτών ώστε να έχει μια πειστική εικόνα για το εύρος των πιθανών αποτελεσμάτων. Μια ομάδα από πέντε παίκτες επιπέδου παρόμοιου με αυτό των παικτών του προς εξέταση τραπεζιού θεωρείται ο απόλυτα ελάχιστος αριθμός τους οποίους πρέπει να ρωτήσει ο Διαιτητής.
Δυστυχώς οποιαδήποτε έρευνα βασισμένη σε μικρό δειγματικό χώρο έχει μεγάλη διακύμανση. Αυτό φαίνεται καλύτερα αν θεωρήσουμε την πιθανή επίπτωση αν ένα από τα πέντε άτομα άλλαζαν άποψη, δηλ. αυτό θα ήταν ίσο με αλλαγή στα καθαρά ποσοστά της τάξης του 20%. Έτσι, ο βαθμός αβεβαιότητας που συνδέεται με τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση είναι τουλάχιστον +/-0,2.
Όταν ο Διαιτητής επιλέγει να επιδικάσει τεχνητή επανορθωτική βαθμολογία, ο Νόμος 12Γ2 ενσωματώνει ρητά την έννοια της απονομής ενός ανώτερου αποτελέσματος (μέσος όρος συν) στον αναίτιο άξονα ως ένα τρόπο αποζημίωσης σε σχέση με οποιοδήποτε περιθώριο αμφιβολίας. Όταν αντίθετα ο Διαιτητής επιλέγει να ορίσει την επανορθωτική βαθμολογία, ακριβώς οι ίδιες αρχές εφαρμόζονται στο γεγονός ότι ο Νόμος 84Δ δίνει τώρα οδηγία στο Διαιτητή να αποδώσει δικαιοσύνη, δίνοντας οποιοδήποτε περιθώριο αμφιβολίας προς όφελος του αναίτιου άξονα.
Ως αντανάκλαση της αβεβαιότητας που συνδέεται με τα καθαρά ποσοστά που προκύπτουν μέσω δημοσκόπησης, ο Διαιτητής πρέπει να επιδικάσει ένα σταθμισμένο αποτέλεσμα που θα ωφελεί ελαφρώς τους αναίτιους, αλλά η τελική διόρθωση δεν πρέπει ποτέ να αποκλίνει περισσότερο από 20% από τα καθαρά δεδομένα που προέκυψαν από τη διαδικασία της γνωμοδότησης. Αυτό σημαίνει ότι στις σπάνιες περιπτώσεις όπου και οι δύο άξονες είναι αναίτιοι (ή υπαίτιοι), ο Διαιτητής μπορεί να χρειαστεί να επιδικάσει μια μη συμπληρωματική (χωριστή) σταθμισμένη επανορθωτική βαθμολογία.
Παράδειγμα 11:
Ένα ζευγάρι παραπληροφορείται και καταλήγει σε ένα συμβόλαιο 3ΝΤ-1 αντί να παίζει 6♦ που βγαίνουν. Αν η δημοσκόπηση δείξει ότι είναι εύκολο να φτάσει στα 6♦ με τη σωστή πληροφόρηση, τότε ο Διαιτητής πρέπει να επιδικάσει 100% τα 6♦.
Αν ωστόσο η δημοσκόπηση δείξει μόνο ένα ~50% πιθανότητα για το ζευγάρι να φτάσει στα 6♦, τότε ο Διαιτητής πρέπει να επιδικάσει ένα ποσοστό του 6♦ μαζί με ένα ποσοστό των διάφορων (επιτυχών και ανεπιτυχών) συμβολαίων επιπέδου μανς. Μετά τον πολλαπλασιασμό με τη σχετική αβεβαιότητα ο Διαιτητής παίρνει μια προσαρμοσμένη συχνότητα 0.50 x 1.2 = 0.60 (που ισούται με το 6♦ περίπου στο 60% των περιπτώσεων).
Τώρα ας υποθέσουμε ότι για να βγουν τα 6♦, ο εκτελεστής πρέπει να βρει μια ντάμα κι αυτό είναι καθαρή μαντεψιά. Επομένως δε γνωρίζουμε αν θα την έβρισκε ή όχι, άρα τώρα είναι φυσιολογικό να συμπεριλάβουμε ένα ποσοστό τόσο από το 6♦ όσο και από το 6♦-1 ως μέρη του τελικού σταθμισμένου αποτελέσματος (λαμβάνοντας πάλι υπόψη το περιθώριο της αμφιβολίας που σχετίζεται με τη διαδικασία). Έτσι αν φαίνεται ότι το να φτάσουν στα 6♦ είναι 100% βέβαιο και το να τα βγάλουν είναι μόνο ~50% πιθανότητα, το σταθμισμένο αποτέλεσμα θα ήταν 6♦ περίπου στο 60% των περιπτώσεων και 6♦-1 περίπου στο 40% των περιπτώσεων.
Στο μπριτζ είναι φυσιολογικό να γίνονται λάθη· είναι μέρος του παιχνιδιού. Όταν υπολογίζουμε τη ζημιά που σχετίζεται με μια παράβαση, ένας παίκτης δεν πρέπει να τιμωρείται για ένα λάθος που έκανε αν αυτό δε θεωρείται πραγματικά εξωφρενικό.
Παράδειγμα 12:
Μοιράζει ο Νότος
ΒΝ στη 2η
Βορράς
♠ K8
♥ K
♦ AQ62
♣ AK10863
Ανατολή
♠ J976
♥ 10874
♦ J97
♣ 52
Η αγορά πήγε, με τις ΑΔ να πασάρουν συνεχώς:
1♦ - 3♣ - 3NT - 4♦ - 4♥ - 4♠ - 4NT - 5♠ - 6♦ - 7♦ - All Pass
Οι ΒΝ παίζουν 5-φυλλα με καλύτερο μινέρ. Το 5♠ δείχνει 2 άσσους και τη ♦Q. Ο Νότος δίστασε πριν αγοράσει 6♦.
Αντάμ η ♥Q για το ♥K του μορ. Ο εκτελεστής συνεχίζει με ♣AK από το μορ και μετά το ♣3. Το μεγάλο σλεμ φαίνεται ακλόνητο, ο Νότος απλώς θα πανωκόψει. Έτσι η Ανατολή ξεσκαρτάρει μια κούπα, αλλά με το απροσδόκητο ♦K84 στο Νότο, το κόψιμο της Ανατολής με το ♦9 ή το ♦J θα έβαζε μέσα το συμβόλαιο προάγοντας το τρίφυλλο ♦10(xx) στο χέρι της Δύσης.
Αν ο Διαιτητής αποφασίσει ότι το πάσο είναι λογική εναλλακτική στα 7♦ θα πρέπει να θεωρήσει το κακό παίξιμο της Ανατολής μέσα στο εύρος του φυσιολογικού μπριτζ και να επανορθώσει το αποτέλεσμα και στους δύο άξονες σε 6♦+1. Αυτό δεν είναι παράδειγμα σοβαρού λάθους που περιορίζει το δικαίωμα των ΑΔ για αποζημίωση.
Παράδειγμα 13:
Υψηλό επίπεδο
Όλοι στη 2η – Μοίρασε ο Βορράς
♠ K7
♥ 53
♦ A964
♣ AKJ102
♠ 1096 ♠ J532
♥ A84 ♥ J1072
♦ KQJ752 ♦ 103
♣ Q ♣ 942
♠ AQ84
♥ KQ96
♦ 8
♣ 8765
Δ Β Α Ν
- 1NT Pass 2♣
Pass 2♦ Pass 3♣
Pass 3♦ Pass 3♥
Pass 3♠ Pass 4♣
Pass 4♠ Pass …5♣
Pass 6♣ All Pass
Ο Νότος, έχοντας ανακαλύψει φιτ στο μινέρ, δίστασε πριν αγοράσει τα 5♣.
Αντάμ από τη Δύση ο ♦K στον Άσσο του μορ. Ο εκτελεστής παίζει μικρή κούπα στο Ρήγα και τον Άσσο. Η Δύση συνεχίζει καρό, το οποίο κόβει ο εκτελεστής. Παίζει δύο γύρους ατού και κάνει έξοδο ένα ακόμη καρό από το μορ για τη 12η λεβέ του. Η Ανατολή δε συνειδητοποιεί ότι το ♣9 είναι μεγαλύτερο από όλα τα ατού του εκτελεστή και ότι κόβοντας θα βάλει το συμβόλαιο μέσα. Ξεσκαρτάρει και ο εκτελεστής βγάζει το συμβόλαιο του.
Αυτό θα έπρεπε να θεωρηθεί σοβαρό λάθος στα περισσότερα ανταγωνιστικά περιβάλλοντα.
Αν ο Διαιτητής αποφασίσει ότι το πάσο αντί του 6♣ είναι λογική εναλλακτική για το Βορρά θα επανορθώσει το αποτέλεσμα για το ΒΝ σε 5♣+1. Αλλά θα πρέπει επίσης να αποφασίσει ότι η ζημιά στην ΑΔ δεν προκλήθηκε από την παράβαση που διαπράχθηκε από το Βορρά, αλλά από το λάθος της Ανατολής που μπορούσε εύκολα να βάλει μέσα το συμβόλαιο. Αυτό σημαίνει ότι η διαφορά στο αποτέλεσμα ανάμεσα στα 6♣-1 (το αναμενόμενο αποτέλεσμα μετά την παράβαση) και το 6♣= (το πραγματικό αποτέλεσμα) θεωρείται μεταγενέστερη ζημιά.
Ο τρόπος να υπολογιστεί αυτό είναι να δώσουμε στην ΑΔ τα matchpoints για το 5♣+1 και στη συνέχεια να αφαιρέσουμε τη διαφορά των matchpoints ανάμεσα στα 6♣= και τα 6♣-1 από αυτό που κέρδισαν. Βασιζόμενοι στο επίπεδο εμπειρίας των παικτών, αυτή η απόφαση θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Σε έναν αγώνα πολύ χαμηλού επιπέδου θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε ότι δεν υπήρχε μεταγενέστερη ζημιά και σε αυτή την περίπτωση να επανορθώσουμε τη βαθμολογία σε 5♣+1 και για τους δύο άξονες.
In most situations where a TD is called upon to make a ruling, the application of the Law itself is sufficient to settle the matter. Law 12B1 reminds us that the objective of a score adjustment is to take away any advantage gained by an offending side through its irregularity and to redress damage to a non-offending side. When the offending side obtains a higher score than would otherwise be expected without any infraction, the offenders are deemed to have gained through that infraction and Law 12C applies.
Occasionally, the provisions in the Laws do not sufficiently compensate the non-offenders for the damage they suffered. Law 12A1 handles such cases. Law 12A2 handles the similar case that while the Laws may provide a rectification, sometimes what would follow would not really be bridge. The Law describes this as when “no rectification can be made that will permit normal play of the board.”
Sometimes it is difficult to distinguish situations which call for Law 12A1 from those where we apply Law 12A2.
Example 5:
In a high level competition the auction went:
1♣ Pass Pass Pass 1NT All Pass
After 1NT was played out the players realized what had happened. If they had noticed before play started, the ruling would be a simple application of Law 39A. (Everything after the third pass is cancelled; the contract is 1♣.) In this case, it doesn’t make sense to let them replay the board in 1♣. Law 12A1 allows us to adjust the score when the Laws do not cover the particular sort of violation committed by an offender. But here there is no non-offending side, so Law 12A1 is not actually applicable and for this particular case Law 12A2 applies; no rectification will allow the contestants to achieve a normal result in 1♣. Assigning an artificial adjusted score of average minus to both sides is the correct way to handle it.
An example of applying Law 12A1 is the following: declarer asks dummy to play the spade ten at trick 3. Dummy picks up that card but then leaves it face up on the table and it is still there at trick 10. If this creates confusion and induces an error from the defenders, there is now sufficient reason to adjust the score using Law 12A1.
There are many irregularities where immediate rectification is not possible. The most common examples are misinformation and unauthorized information. The players have to reach a result on the board before the TD can determine whether there was damage to the non-offending side. Law 12C1(e) has been rewritten to help TDs understand when the non-offenders might not receive redress. It clarifies that damage which is a consequence of the irregularity is redressed, but not self-inflicted damage that is subsequent to the irregularity. The non-offending side is only denied redress if they commit an unrelated extremely serious error, such as a revoke; or take an unsuccessful gambling action (i.e., a ‘double shot’).
In these cases, the offenders are to receive an adjusted score to remove any advantage they gained through their infraction. The non-offenders lose the part of the adjustment that represents self-inflicted damage. On the other hand, damage such as taking a line of play consistent with (hard to believe) misinformation is always related to the infraction and thus cannot be used as a basis to withhold redress from a non-offender.
In a ruling such as this, the TD splits the damage caused by the infraction (consequent damage) from the subsequent damage and compensates the original non-offending side only for the consequent damage.
Example 6:
IMPs, N/S vulnerable
North (of Team A) bids 4♥. East (of Team B) passes after a long hesitation. After South’s pass West bids 4♠. N/S then continue to 5♥. They make 9 tricks. The TD later determines that West’s 4♠ was a violation of Law 16 and also that 5♥ was a gambling, not normal action. He further determines that the play in 4♠ (not doubled) would have resulted in 8 tricks and the result in 4♥ is 9 tricks. The result at the other table is 3♠ down one for E/W.
In almost all cases, we distinguish between the actual result (Ra) and the normal result (Rn): that is, the outcome of the board with or without the infraction. When the actual result for the non-offending side is worse than the normal result, there is damage (Law 12B1) and the TD adjusts the score to the normal result for both sides. As it is not always possible to determine a single normal result, Law 12C1© tells us to weight the possibilities in our adjusted score.
On occasion, the actual result is not the one that would be achieved had the non-offending side continued playing normal bridge. Perhaps the non-offenders commit an extremely serious error (such as revoking), or make a gambling action, such as in this example where there was no bridge reason to bid again. Some of these gambling actions might be considered a double shot—if the action was successful, no rectification would be needed, but if it failed, the side expected to have its result adjusted anyway.
In these cases, we distinguish among three results. Rn is the normal result had the infraction not occurred, Re is the expected result after the infraction when play continued normally, and Ra is the actual result, including the infraction and the unrelated serious error or the gambling action.
If Team A had not made its gambling 5♥ bid, they would have beaten 4♠ by two tricks and gained two IMPs (+100, -50). After the 4♠ bid they were in a better spot: they were going to lose four IMPs without the infraction when they went down in 4♥, (-100, -50). Therefore, Team A was not damaged by the infraction; they were damaged by their gambling 5♥ bid. They have to keep their score and lose 11 IMPs (-500, -50). Team B is not allowed to gain from its infraction; it receives a score based on the expectation had the irregularity not occurred (+100, +50 and +4 IMPs).
Example 7:
The facts are the same except for one, this time 4♠ would have been made (teammates 3♠ + 1). The calculation now becomes:
With normal play after the infraction by Team A (i.e., when they don’t bid a gambling 5♥) their expected result (Re) is -6 IMPs (-420, +170);
Without the infraction the normal result (Rn) is + 2 IMPs (- 100, + 170);
The difference between those two IMP results, 8 IMPs, is the portion of the damage which was caused by the infraction. Since Team A lost 8 IMPs on the board (-500, +170), they get eight IMPs back for 0 IMPs on the board.
Team B receives – 2 IMPs (+ 100, – 170), the score they would have expected to receive had the irregularity not occurred.
The new Law 12C2(d) allows a Regulating Authority to specify what happens when a pair misses several boards during a session. The WBF Laws Committee recommends average plus not be used simply for a sit-out in a movement, and it suggests restricting average plus to two boards per session for a contestant (at pairs or teams). Additional missed boards can be scored as average or, in extreme situations, as if they were not scheduled to be played in the first place.
In teams, if a contestant receives an adjustment on a board based on more than one possible outcome, the result on the board is the weighted average (expressed in IMPs) of the scores involved.
Example 8:
The adjusted score for Team A on a board is 2/3 of 4♠ making (+ 620) and 1/3 of 4♠ down one (-100). The result at the other table is 3♠ making three (+140).
Team A receives 2/3 of 10 (+620, – 140) plus 1/3 of - 6 (-100 – 140) = 6 2/3 - 2 = 4 2/3 IMPs.
At matchpoints, the weights of the results involved in the adjusted score need to be added to the frequencies on the board and dealt with as described in Law 78A. Ideally, every pair will have its score matchpointed against the subcomponents of the weighted score at the table with the adjusted score. Not all scoring programs can handle this sort of adjustment. Sometimes a TD has to manually calculate the adjustment and then enter it into the scoring system, but this can be time-consuming for all but the smallest fields.
Example 9:
Here is an example of making a weighted adjustment both at the table where the adjustment occurred and at all the other tables in the field:
Pair A receives an assigned adjusted score on a board: 1/3 of 3NT making (+400), 1/3 of 3NT down 1 (-50), 1/6 of 4♠ making (+420) and 1/6 of 4♠ down 1 (-50).
The frequencies not including this result show 4 times + 420, 2 times + 400, 1 time + 170, 1 time + 150 and 3 times – 50.
The TD-decision changes these frequencies to 4 1/6 times +420, 2 1/3 times +400, 1 time + 170, 1 time + 150 and 3 ½ times -50, which gives as matchpoints 18 5/6, 12 1/3, 9, 7, 2 ½. For pair A the relevant matchpoints have to be multiplied by the appointed chance: 1/6 * 18 5/6 + 1/3 * 12 1/3 + ½ * 2 ½ = 8 ½ MP.
The matchpoints of all other pairs should also be based on this calculation, a result of +400 being converted to 12 1/3 MP.
If a weighted score is given in case of a cancelled bid due to the existence of UI, only scores that can be obtained in a legal manner may be taken into account [12C1©]. A given result may be able to be obtained via legal and illegal means; it can only receive weight for the legal means.
Example 10:
After a hesitation a pair bids 6♠. The TD does not allow this call because some of the consulted players choose an alternative call. Such alternative calls may still be part of the weighted adjustment but the cancelled 6♠-bid may not be included even if a majority of consulted players also make it.
The aim of a weighted score is to provide a realistic outcome that takes account of the probabilities of a number of potential results. In most situations the best approach is for the Director to poll players so as to obtain a cogent view of the range of possible outcomes. A pool of five players of a standard similar to those at the table in question is considered to be the absolute minimum number that the TD should poll.
Unfortunately any poll based upon a small sample-space inherently possesses a high variance. This is best illustrated by considering the potential effect if one of the five individuals were to change their opinion, i.e. this would equate to a shift in the raw percentages of the order of 20%. Hence the degree of uncertainty associated with this particular TD poll is at least +/- 0.2.
When the TD elects to award an artificial adjusted score, Law 12C2 explicitly incorporates the concept of awarding a superior score (average plus) to the non-offending side as a means of compensation in respect to any margin of doubt. When the TD elects instead to award an assigned adjusted score, exactly the same principles apply in that Law 84D now instructs the TD to restore equity, while still resolving any margin of doubt in favour of the non-offending side.
As a reflection of the uncertainty associated with the raw percentages obtained via polling, the TD should award a weighted result that slightly favours the non-offenders, but the final adjustment should never deviate by a factor greater than 0.2 from the raw data obtained from the consultation process. This means that on those rare occasions where both sides are non-offending (or offending), the TD may need to award a non-complementary (split) weighted final adjustment.
Example 11:
A pair is misinformed and ends up in 3NT going down one instead of playing in a making 6♦ contract. If the polling shows that it is easy to get to 6♦ with correct information, then the TD should assign 100% of 6♦.
If however the polling shows only a ~50% chance of the pair getting to 6♦, then the TD should assign a percentage of 6♦ making together with a proportion of the various (successful and nonsuccessful) game-level contracts. After factoring in the associated uncertainty the TD obtains an adjusted frequency of: 0.50 x 1.2 = 0.60 (which equates to 6♦ making ~60% of the time).
Now let us suppose that for 6♦ to make the declarer has to find a queen and it is a pure guess. We therefore don’t know if he would get it right or not, so it is now normal to include a proportion of both 6♦ making and 6♦ going down as part of the final weighted result (again giving some consideration to the margin of doubt associated with the process). Hence, if it seems that getting to 6♦ is 100% certain and making it is only a ~50% chance; the assigned score would be 6♦ making ~60% of the time (0.50 x 1.2 = 0.60) and going down ~40% of the time.
If the TD discovers that only ~50% of the players polled would get to 6♦, and that those in 6♦ would only make it ~50% of the time then, based upon the raw percentages, we would expect the non-offenders to get the score for 6♦ making ~25% of the time. But since they are the non-offending side, it is entirely appropriate to give them some benefit of doubt and assign 6♦ making ~30% of the time (0.25 x 1.2 = 0.30). This means that the remaining ~70% would need to include those occasions when 6♦ fails, as well some proportion of 5♦ making and 3NT failing.
In bridge it is normal to make mistakes; they are part of the game. When considering the damage related to an infraction a player should not be punished for making a mistake unless it is considered truly egregious.
Example 12:
S/NS
North
♠ K8
♥ K
♦ AQ62
♣ AK10863
East
♠ J976
♥ 10874
♦ J97
♣ 52
The bidding has gone, with EW passing throughout:
1♦ - 3♣ - 3NT - 4♦ - 4♥ - 4♠ - 4NT - 5♠ - 6♦ - 7♦ - All Pass
N/S play 5-card majors with better minor. 5♠ shows 2 aces and the ♦Q. South has hesitated before bidding 6♦.
The lead is the ♥Q to dummy’s ♥K. Declarer continues the ♣AK from dummy, then ♣3. The grand seems unbeatable, South will just overruff. So East discards a heart, but with an unexpected ♦K84 in South, East ruffing with the ♦9 or ♦J defeats the contract by promoting the ♦10(xx) in the West hand.
If the TD decides that pass is a logical alternative to 7♦ he should consider the misplay by East within the range of normal bridge and adjust the score for both sides to 6♦ making seven. This is not an example of a serious error which limits E/W’s right to redress.
Example 13:
High level
N/both
♠ K7
♥ 53
♦ A964
♣ AKJ102
♠ 1096 ♠ J532
♥ A84 ♥ J1072
♦ KQJ752 ♦ 103
♣ Q ♣ 942
♠ AQ84
♥ KQ96
♦ 8
♣ 8765
W N E S
- 1NT Pass 2♣
Pass 2♦ Pass 3♣
Pass 3♦ Pass 3♥
Pass 3♠ Pass 4♣
Pass 4♠ Pass …5♣
Pass 6♣ All Pass
South, having discovered a minor-suit fit, hesitated before bidding 5♣.
West leads the ♦K to dummy’s Ace. Declarer plays a small heart to the King and Ace. West continues diamonds, ruffed by declarer. He plays two rounds of trumps and leads another diamond from dummy for his 12th trick. East does not realize that his trump nine is higher than all declarer’s trumps and that ruffing will defeat the contract. He discards, and declarer makes his contract.
This should be considered a serious error in most competitive environments.
If the TD decides that pass instead of 6♣ is a logical alternative for North he will adjust the score for NS to 5♣ making 12 tricks. But he should also decide that the damage for EW was not caused by the infraction committed by North but the fault of East who could easily have defeated the contract. This means that the difference in result between 6♣ down 1 (the expected outcome after the infraction) and 6♣ making (the actual result) is considered to be subsequent damage.
The way to calculate this would be to give E/W the matchpoints for 5♣ making 12 tricks, and then subtract the matchpoint difference between 6♣ making and 6♣ down 1 from what they earned. Depending on the experience level of the players, this ruling might be different. In a very low level event we could decide that there was no subsequent damage and in that case simply adjust to 5♣ making 12 tricks for both sides.